In de boekenweek publiceert Geroosterde Hond fragmenten uit de verschenen werken van de uitgeverij. Er zullen stukken uit Hoop in blije dagen, Handboek Veehouderij, Jazzballet, moeilijk woord voor drieluik, Blijkbaar wordt het toch erger als je er niets aan doet, Nederland Voetballand en The Trent Dutchie Translations verschijnen.
Dit gedicht van Bart Smout is een publicatie uit de bundel Blijkbaar wordt het toch erger als je er niets aan doet. Het boek werd op acht maart gepresenteerd in Paradox Tilburg, en is te koop bij Gianotten Mutsaers in Tilburg, en via de webwinkel van Uitgeverij Geroosterde Hond.
De gedichten van Bart Smout roepen een wereld op waarin alles tevergeefs is en de lulligheid regeert. Pijnlijk scherp beschrijft hij de doodlopende straten van het leven in een zoektocht naar betekenis en bevrijding. Soms tragisch, soms hilarisch, en altijd zonder poespas.
Blijkbaar wordt het toch erger als je er niets aan doet is de eerste dichtbundel van Bart Smout. Eerder publiceerde hij de roman Lege Lijnen bij uitgeverij Prometheus en verschillende korte verhalen. Smout werkt als journalist en columnist. Klik op Continue reading om het gedicht Salamander te lezen.
Salamander
Het is een warme zomerdag
ik hang wat rond in het stadspark
want dat is wat mensen doen
op een warme zomerdag.
Iedereen ontvlucht de drukte
en de smorende smog zodat
de stad stil en verlaten is
het park overvol en zweterig.
Ik vind een beschaduwd grindpad
dat zich geniepig onttrekt
aan de overbevolkte grasvlaktes
schurkend tegen een riviertje.
Denkend aan alles wat nog moet
slenter ik achter mijn voetstappen aan
totdat ik plotseling voor me
een groenblauw beestje zie.
Het is een salamander
dat denk ik tenminste
ik weet niet veel van dieren
laat staan van salamanders.
Auto’s kan ik van elkaar onderscheiden
en motors en brommers en vliegtuigen
daar ben ik mee opgegroeid
zij bevolken mijn dagelijkse omgeving.
Van dieren weet ik weinig
behalve van de dieren op tv
witte haaien en tijgers en zo
en de yeti en de tyrannosaurus.
Het beestje verroert zich niet
vreest mijn schoenzool
die op het punt staat
verpletterend neer te dalen.
Ik hou mijn voet in de lucht
bevries mijn beweging
zonder erbij na te denken
zonder te weten waarom.
Het leerachtige lichaam
glimt een beetje
de vreemde groenblauwe kleur
schittert als een verborgen schat.
Samen houden we ons stil
de salamander en ik
op een onbewaakt ogenblik
in het drukke park
in de zonbeschenen stad
alsof we in een film
even op pauze worden gezet
en toch doorademen.
.
Uitgeverij 